Błąkam się po mieście,
mam już dosyć tego snucia.
Nie chcę już rozmawiać.
Głupio mieć uczucia.
Nie chcę już udawać,
Przecież widzę co się dzieje.
Czy uda się to naprawić?
Głupio mieć nadzieję.
Sama nie wiem czego szukałam,
Chodząc w miejsca,
W których z Tobą bywałam.
Czas wrócić do domu,
Nie mogę tu wysiedzieć.
Co mi nie pasuje?
Wstydzę się powiedzieć.
Mówię, że dam radę,
Przecież nie stracę godności.
Choć nikt tego nie sprawdzi.
Wstydzę się słabości.
Zerkam na drzwi bez wiary,
że odważysz się zapukać.
Szkoda, że sama nie potrafię się oszukać.
Umieranie boli, gdy nie kończy się śmiercią.
Gdy wciąż oddycham, ale z niechęcią.
Kiedy otworzą się stare rany,
Krzyczę, a mój głos odbija się od ściany.
Nikt mnie nie usłyszy,
Bo nikogo tutaj nie ma,
Ale przecież prosiłam
O choć chwilę wytchnienia.
Będę sama płakać
na własnym pogrzebie.
Nie chciałam umierać.
Chciałam tylko Ciebie.
Nie mam więcej pragnień ani wyrozumiałości.
Nie chcę być kochana, nie chcę już miłości.
Schowam moje serce, poranione i zużyte.
Wszystko jest bezpieczne, póki jest ukryte.
~Kasia Lila | motywajka.pl