Blog

(kliknięcie w przycisk "Czytaj Całość" przekieruje do całego wpisu, gdzie jest też tłumaczenie)

It would be so great
To turn love into hate,
But the heart won't renounce,
Though broken more than once.
 
 

I searched all the libraries
To find your old diaries.
Words written by hand
About the things you can't stand.
 
 

You were falling apart,
It must have been so hard
To feel more than most men —
But you were real then.
  

To the society you scorned,
which left you so worn,
Now you perfectly fit —
Are you proud of it?
  

The place where you can't cry —
That's where your feelings die.
The place where you feel torn —
That's where your soul is born.
 
 

The heart seems so tired —
The one that I admired.
Don't you want to escape from
that person who you have become?
  

I hoped you felt the same way,
And if you had decided to stay,
I wouldn't have to grieve —
But you preferred to leave.
  

All the things that were true,
I wish I could share with you.
It's not just broken dreams —
It's my spirit that screams.
 
 

The man who said he won't crack,
Would he ever come back?
Not to explain why,
Just to say goodbye.
 

~Kontekst: ten tekst był pisany oryginalnie po angielsku pod melodię ułożoną przez mojego byłego partnera, jako tekst o nim dla niego, więc jest w formie męskiej.

Gdybym tylko mógł to wtedy zrozumieć,
Nie musiałbyś odchodzić.
Tak bardzo chciałem, żebyś ogrzała moje serce,
Nie byłoby takie zimne.
 
Czy możemy udawać, że nic się nie stało?
 
Zagłębiam się w tym, żeby zrozumieć
Rzeczy, które powinny zostać powiedziane.
Jesteś tą, na którą warto było czekać,
Dlatego tak bardzo mnie to boli.
 
Czy znowu powiedziałem coś złego?
 
Szukam czegoś więcej,
choć cierpię tak mocno, że nie mogę tego znieść.
 
Gdybyśmy tylko odważyli się
Wyszlifować zdesperowane dusze,
To na pewno
Każdy zepsuty umysł
Po prostu zatrzymałby się, by chwalić
Kolejny dzień.
 
Oddzielony, połamany płomień
Pozostawiony daleko od ognia.
Byłem małym chłopcem, który bawił się w mężczyznę,
Więc teraz jestem samotny.
Czy kiedyś jeszcze przyjdziesz, żeby zobaczyć,
Kim jesteś dla mojego świata?
 
Wmówili mi, że muszę być po prostu mężczyzną,
któremu nie przeszkadza słuchanie płaczącego dziecka.
Szukać wciąż lepszego życia, podczas gdy nie mogę nawet upaść i porozpaczać.
Patrzę w dal i dostrzegam w tej ich zwycięskiej roli
Człowieka, który nie może spędzić swojego życia tak jak chce.

Przychodzisz znów kiedy zapominam,
Prosisz o głos i niszczysz mój świat.
Nie wolno mi, lecz ciągle próbuję
zobaczyć Cię kolejny raz.

Tłumaczysz się, że masz już odwagę,
Że jesteś pewien i że tego chcesz.
Piękne słowa nie mają znaczenia
zagubione gdzieś pośród łez.

Jak promień dnia, który oświetla
ciemna drogę, która już szłam.
Kto mówił, że nie straci jasności?
Nie zginie gdzieś w cieniu Twych kłamstw?

Jak dalej żyć, kiedy umieram?
Jak uciec mam, gdy nie mogę biec?
Podnoszę głos i wołam do Ciebie.
Skąd wiedzieć mam czy słyszysz mnie?

Każdego dnia toczymy tę wojnę.
Nie liczy się to co było już.
A to co ma być już niewiele zmieni.
Zostaw mnie, lecz znów do mnie wróć.

~Kasia Lila | motywajka.pl

 
Błąkam się po mieście,
mam już dosyć tego snucia.
Nie chcę już rozmawiać.
Głupio mieć uczucia.
 

Nie chcę już udawać,
Przecież widzę co się dzieje.
Czy uda się to naprawić?
Głupio mieć nadzieję.
 

Sama nie wiem czego szukałam,
Chodząc w miejsca,
W których z Tobą bywałam.

 
Czas wrócić do domu,
Nie mogę tu wysiedzieć.
Co mi nie pasuje?
Wstydzę się powiedzieć.
 

Mówię, że dam radę,
Przecież nie stracę godności.
Choć nikt tego nie sprawdzi.
Wstydzę się słabości.
 

Zerkam na drzwi bez wiary,
że odważysz się zapukać.
Szkoda, że sama nie potrafię się oszukać.
 

Umieranie boli, gdy nie kończy się śmiercią.
Gdy wciąż oddycham, ale z niechęcią.
Kiedy otworzą się stare rany,
Krzyczę, a mój głos odbija się od ściany.
 

Nikt mnie nie usłyszy,
Bo nikogo tutaj nie ma,
Ale przecież prosiłam
O choć chwilę wytchnienia.
 

Będę sama płakać
na własnym pogrzebie.
Nie chciałam umierać.
Chciałam tylko Ciebie.
 

Nie mam więcej pragnień ani wyrozumiałości.
Nie chcę być kochana, nie chcę już miłości.
Schowam moje serce, poranione i zużyte.
Wszystko jest bezpieczne, póki jest ukryte.

 
Zostajemy sami myśląc, że tak już będzie zawsze,
Zmagając się z tym, co mamy w środku,
W prawdzie, której nie chcemy zobaczyć
Nic nie trwa wiecznie, poza wiecznością.

Byłam gotowa to pokonać,
Ale mimo tego
Nie zasługiwałam na to, żeby być tą,
Do której mógłbyś przyjść w środku nocy.
Nie chciałeś zaopiekować się mną lub mnie pocieszyć
Albo chociaż odebrać ode mnie telefon.

Nigdy nie będę 'wystarczająco' jakaś.
Albo zawsze będę 'zbyt' jakaś.
Uderz mnie, złam mnie
I zostaw bez słowa.
Czy tak chcesz mnie kochać?
Czy tak mam kochać ciebie?

Kiedyś trzymaliśmy się za ręce i spaliśmy razem,
Tak jak to robią osoby w sobie zakochane.
Może kiedyś to docenisz.
Próbuję sama siebie do tego przekonać,
Żyjąc w wiecznym czekaniu.

Stoję tuż obok ciebie,
Nie na przeciwko.
Nie chcę, żebyś był lepszy,
Ani żebyś był gorszy.
Chcę żebyś widział siebie tak
Jak ja Ciebie widzę.
I być może...
Być może Ty też mnie kiedyś zauważysz.

(kliknięcie w przycisk "Czytaj Całość" przekieruje do całego wpisu, gdzie jest też tłumaczenie)
 
They told me that I could just walk away,
But my love demands sacrifice.
I’m trying not to hear what they say,
Tired of their advice.
 
Why do I crave someone I shouldn't miss?
His side is not my safe place.
Why is the damned creature like this,
Wearing an angel's face?
 
I tasted poison, and it's my defeat,
For that, I was convicted.
It shouldn't be so hard to drop it,
But I'm too addicted.
 
I'm trapped in something I don't understand,
Still bouncing off his door.
Beaten so much that I can't stand,
But crawling back for more.

(kliknięcie w przycisk "Czytaj Całość" przekieruje do całego wpisu, gdzie jest też tłumaczenie)
 
I had your day and your night,
I had your darkness and light,
I had your sky painted blue
and time I wasted for you.
 
I’ve lost myself on this track.
I wish I could get me back.
 
I had your home and your key,
I had your air shared with me,
I had no war I could win,
You left the scars on my skin.
 
I gave you what I didn't get,
Devotion that now I regret.
 
I had your body and soul,
I had a purpose and goal,
I had the tears that I shed,
I thought my feelings were dead.
 
I was afraid to give love,
That now I must face on my own.
 
I wanted to make you feel fine,
I wanted to make you all mine,
But here was the flaw in my point of view,
That I had completely nothing but you.

(kliknięcie w przycisk "Czytaj Całość" przekieruje do całego wpisu, gdzie jest też tłumaczenie)
 
Feel free to live easy and make them all fools!
Everyone does it, so it's not that cruel.
 
Knowledge is useless; cheat people with grace!
Just ask AI, then copy and paste.
 
No talent desired, followers are sated!
Your art is less worthy than these generated.
 
Get perfect body, stop being so plain!
Nobody cares what's inside your brain.
 
Don't care about others who cannot survive!
You can simply assume they have no right to life.
 
Despise society that gets in your way!
Respect them only when they humbly pay.
 
Who needs commitment, while it hurts a bit!
Get out of the problem, instead of facing it.
 
Don't cry you've lost love, which now is so rare!
Pretend just like others that you didn't care.
 
There's nothing to strive for, no one worth the fight!
Just replace the effort with some candlelight.
 
Remember, the 'friends list' is easy to clear!
Leave their 'goodbye' with the status 'seen'.